Διαδικτυακή μάθηση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση

Τελευταία παρατηρείται αύξηση, με ταχείς ρυθμούς, της Εκπαίδευσης από Απόσταση μέσω Διαδικτύου για τη συνέχιση της οποίας απαιτείται συγκεκριμένη πολιτική και διαρκής χρηματοδότηση. Όλες οι εκπαιδευτικές στρατηγικές αποσκοπούν στην αύξηση των επιλογών και ευκαιριών για εκπαίδευση ενώ συσχετίζονται με υψηλής ποιότητας και βελτιωμένη μαθητική απόδοση σύμφωνα με νέα μελέτη.

Τα στοιχεία προέρχονται από τη μελέτη «Βηματισμός Προόδου με Ηλεκτρονική Μάθηση στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση» (Keeping Pace with K-12 Online Learning), την πέμπτη μίας σειρά μελετών σχετικά με το τοπίο στην τηλεκπαίδευση που έγινε στις ΗΠΑ και παρουσιάστηκε στις 27/10/08 στα πλαίσια του συμποσίου “Virtual School Symposium“. Η αναφορά προτείνει διάφορες πολιτικές για την αύξηση του ενδιαφέροντος των μαθητών για την τηλεκπαίδευση, όπως:

• εξασφάλιση πως μαθητές και γονείς είναι ελεύθεροι να επιλέξουν online μαθήματα και σχολεία,
• ενθάρρυνση στα διάφορα παιδαγωγικά τμήματα να ενσωματώσουν online οδηγίες ως μέρος του προγράμματος σπουδών για τους μελλοντικούς εκπαιδευτικούς,
• δημιουργία εθνικών προτύπων περιεχομένου, ώστε το online περιεχόμενο να καταρτίζεται βάσει συγκεκριμένων απαιτήσεων για να μην υπάρχουν διαφοροποιήσεις,
• αναθεώρηση των λογιστικών προτύπων για χρηματοδότηση ώστε να μην περιλαμβάνονται μεταβλητές όπως οι χρονοώρες ή ο αριθμός των ημερών που δεν ταιριάζουν στο online περιβάλλον,
• καθιέρωση ορισμένων προτύπων αξιολόγησης, για βασικές καταμετρήσεις και εγγύηση ποιότητας,
• συνεχή παρακολούθηση για την ολοκλήρωση των μαθημάτων

Σύμφωνα με την αναφορά από το τέλος του 2007 και το πρώτο μισό του 2008 καταγράφετε αύξηση της online εκπαίδευσης, τόσο με την εμφάνιση νέων προγραμμάτων όσο και τον εμπλουτισμό των ήδη υπαρχόντων. Ήδη αρκετές πολιτείες έχουν προωθήσει νομοθετικές ρυθμίσεις για την τηλεκπαίδευση ενώ 44 από αυτές προσφέρουν αξιοσημείωτες online ευκαιρίες μάθησης για τους μαθητές. 17 πολιτείες προσφέρουν επιπλέον βοήθεια και πλήρους απασχόλησης επιλογές για μαθητές και πολλές από αυτές διαθέτουν και πλήρους απασχόλησης online σχολεία. Για παράδειγμα στη Φλόριντα λειτουργεί συμπληρωματικά το Florida Virtual School (Εικονικό Σχολείο της Φλόριντα) και τα πλήρους απασχόλησης προγράμματα Connections Academy και Florida Virtual Academy. Ομοίως το Κολοράντο προσφέρει το πρόγραμμα Colorado Online Learning (Διαδικτυακή Μάθηση) καθώς επίσης και πολυάριθμα προγράμματα ανά περιφέρειες και πειραματικά σχολεία. 23 πολιτείες προσφέρουν συμπληρωματικές ευκαιρίες αλλά όχι προγράμματα πλήρους απασχόλησης και οι περισσότερες διαθέτουν προγράμματα που υποστηρίζονται από τις ίδιες τις πολιτείες όπως το Εικονικό Σχολείο του Μίσιγκαν (Michigan Virtual School) και το Εικονικό Σχολείο του Ιλλινόις (Illinois Virtual School).

Λόγω της ευρύτητας τον προσφερόμενων online μαθημάτων για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και καθώς όλες οι πολιτείες προσφέρουν τουλάχιστον ένα μικρό ποσοστό για online ευκαιρίες μάθησης, η αναφορά εστιάζεται σε εκείνες που προσφέρουν σημαντικές ευκαιρίες. Η “σημαντικότητα” αφορά την οπτική του μαθητή και βασίζεται στη δυνατότητα που του παρέχεται να έχει πρόσβαση σε ευκαιρίες από οπουδήποτε μέσα στην πολιτεία στην περίπτωση που επιλέξει να αναζητήσει ένα δημόσια χρηματοδοτούμενο online μάθημα ή online σχολείο πλήρους απασχόλησης. Παράγοντες που αποκρίνονται σε αυτό το ερώτημα περιλαμβάνουν περιπτώσεις όπως πότε ένα διαδικτυακό πρόγραμμα ή σχολείο υπάρχει στην πολιτεία και τι ποσοστό των εκπαιδευτικών περιφερειών έχουν μαθητές ανά διαδικτυακό μάθημα. Επιπλέον, αν υπάρχουν διαδικτυακές ευκαιρίες για τους μαθητές κατά μήκος όλης της πολιτείας και αν αυτές οι ευκαιρίες είναι ικανοποιητικές σχετικά με τον πληθυσμό της πολιτείας ή είναι αρκετά αξιοπρόσεχτες ώστε οι περισσότεροι μαθητές να είναι ενήμεροι της ευχέρειας που έχουν να επιλέξουν κάποιο διαδικτυακό μάθημα.

Καθώς η διαδικτυακή μάθηση διαρκώς αναπτύσσεται η αναφορά καταγραφεί εμπόδια που υπάρχουν σε διάφορες πολιτείες. Μερικά εξ’ αυτών είναι οι δυσκολίες στην πρόσβαση των μαθητών στα διαδικτυακά μαθήματα, η αδιαφορία των σχολείων να πιστοποιηθούν για διαδικτυακά μαθήματα, η χορήγηση και άλλες πολιτικές περιορισμού. Η αναφορά επισημαίνει πως αρκετές πολιτείες έχουν αναπτύξει νέες πολιτικές σχετικά με τη διαδικτυακή μάθηση. Στη Φλόριντα, το νομοθετικό σώμα της πολιτείας πέρασε έναν νέο νόμο που αξιώνει τις εκπαιδευτικές περιφέρειες να εξασφαλίσουν διαδικτυακά εικονικά προγράμματα “για να κάνουν την διαδικτυακή και από απόσταση μάθηση διαθέσιμη σε πλήρους απασχόλησης εικονικούς μαθητές στη βαθμίδα του γυμνασίου κατά το έτος 2009-10”. Το Εικονικό Σχολείο της Φλόριντα εξακολουθεί να αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς, ξεπερνώντας τις 120.000 εγγραφές σε μαθήματα, το 2007-08. Η Αλαμπάμα γίνεται η δεύτερη πολιτεία μετά το Μίτσιγκαν που δημιούργησε ως απαιτούμενο ένα διαδικτυακού μαθησιακό, όταν η διεύθυνση παιδείας της πολιτείας πέρασε μία απόφαση πως “ξεκινώντας με την τάξη του γυμνασίου του 2009-10 … θα πρέπει να απαιτείται από τους μαθητές να παρακολουθούν και να λαμβάνουν έναν βαθμό προαγωγής σε ένα διαδικτυακό / ενισχυμένο από την τεχνολογία μάθημα είτε στα βασικά μαθήματα (μαθηματικά, επιστήμη, κοινωνικές επιστήμες, γλώσσα) είτε σε κάποιο επιλογής, με τη δυνατότητα παραίτησης από τους μαθητές όταν αυτοί επικαλούνται έναν δικαιολογήσιμο λόγο”.

Η αναφορά τονίζει την αναγκαιότητα της ηλεκτρονικής μάθησης από απόσταση σε τομείς ιδιαίτερης σημασίας όπως στην ειδική εκπαίδευση και στην επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, συσχετίζοντας αυτές τις πρακτικές με βασικές πολιτικές θέσεις όπως η μαθητική επίτευξη και η χρηματοδότηση. Η μαθητική επίδοση, ένα σημαντικό πολιτικό θέμα, μετριέται διαφορετικά στα συμπληρωματικά και τα πλήρους απασχόλησης προγράμματα. Η μέτρηση της μαθητικής επίδοσης είναι σχετικά απλή για τα διαδικτυακά σχολεία πλήρους απασχόλησης επειδή αυτά τα σχολεία είναι υπεύθυνα για τις βαθμολογίες αξιολογήσεις των μαθητών τους στην πολιτεία, όπως συμβαίνει με όλα τα υπόλοιπα, συμβατικά δημόσια σχολεία. Τα σχολεία πλήρους απασχόλησης τυπικώς υποβάλλονται σε αναφορές της πολιτείας και σε διαρκείς πιστοποιήσεις, όταν τέτοιες απαιτήσεις υπάρχουν σε κάθε πολιτεία. Μερικά διαδικτυακά σχολεία συχνά έχουν υψηλά ποσοστά μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες και χαμηλές επιδόσεις και συγκεκριμένοι έλεγχοι της πολιτείας των διαδικτυακών προγραμμάτων αναφέρει πως τα “… διαδικτυακά σχολεία έχουν βαθμολογίες κάτω από το μέσο όρο της πολιτείας …”. Συγκρίσεις σε σχέση με τους μέσους όρους της πολιτείας μπορούν να διαπιστώσουν προβλήματα για σχολεία που έχουν μαθητές με δυσκολίες, αλλά οι αξιολογήσεις της πολιτείας και άλλες αναφορές δεν υπεισέρχονται συχνά στους τύπους των μαθητών των ειδικών σχολείων. Μερικές πολιτείες ξεκινούν την αξιολόγηση της μαθητικής επίδοσης στηριζόμενοι σε μοντέλα που καταγράφουν ετήσια επίδοση και κάθε μαθητή χωριστά, από το να συγκρίνουν τα αποτελέσματα στις βαθμολογίας και τις αποδόσεις των εξετάσεων των μαθητών για τον τρέχων και προηγούμενο έτος. Αυτή η προσέγγιση καταγραφής της μαθητικής επίδοσης είναι καλοδεχούμενη από αρκετούς αξιωματούχους των διαδικτυακών σχολείων, οι οποίοι πιστεύουν πως παρουσιάζει καλύτερα τη δουλειά τους λόγω της ποικιλία των μαθητών τους, σύμφωνα με τη μελέτη.

Η αναφορά επίσης αγγίζει θεμελιώδη ζητήματα όπως η χρηματοδότηση, το πόσο διαδεδομένη και κατάλληλη είναι η διαδικτυακή μάθηση για τους μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και η πρόσβαση στα διαδικτυακά μαθήματα. Όταν καταπιάνεται με τη διδασκαλία η αναφορά λέει πως “… διαρκώς αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο τόσο από τις κοινωνικές απαιτήσεις όσο και από την πολιτική στρατηγική πως η διδασκαλία σε διαδικτυακό περιβάλλον απαιτεί δεξιότητες και εμπειρίες που είναι πέρα από αυτές που απαιτούνται για τη διδασκαλία μέσα σε μία τάξη …”. Τα περισσότερα διαδικτυακά σχολεία έχουν εκτεταμένα επαγγελματικά προσόντα που θέλουν για τους καθηγητές τους, πολλά από τα αυτά συνδυάζουν τόσο την απευθείας όσο και τη διαδικτυακή εισαγωγική εκπαίδευση. Μερικά από αυτά τα προσόντα αποτελούν τυπικές πολιτικές που δημιουργούνται από την εκάστοτε πολιτεία, όπως τα προσόντα για την επαγγελματική εξέλιξη των καθηγητών στο Εικονικό Σχολείο της Τζόρτζια (Georgia Virtual School). Όμως οι περισσότερες πολιτείες δεν διαθέτουν απαιτούμενα προσόντα για τους διαδικτυακούς καθηγητές τους προκειμένου να αδειοδοτηθούν πέρα από τα προσόντα που χρειάζονται για όλους τους καθηγητές που διδάσκουν στην κλασική τάξη – αν και λίγες πολιτείες κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.

Για παράδειγμα, το νομοσχέδιο για τη διαδικτυακή μάθηση που το Γουισκόνσιν που ψηφίστηκε το 2008 απαιτεί πως μέχρι την 1η Ιουλίου του 2010 ένα άτομο που διδάσκει σε online μάθημα σε δημόσιο ή πειραματικό σχολείο θα πρέπει να έχει ολοκληρώσει τουλάχιστον 30 ώρες επαγγελματικής επιμόρφωσης, σχεδιασμένης για να προετοιμάζει εκπαιδευτικούς για διαδικτυακή μάθηση. Ο νόμος για τη διαδικτυακή μάθηση στη Χαβάη το 2008 αναφέρεται στην ανάπτυξη και την καθιέρωση “ενός συμβουλευτικού και επιμορφωτικού προγράμματος για εκπαιδευτικούς συνεργαζόμενους με το πανεπιστήμιο της Hawaii στο τμήμα εκπαιδευτικής τεχνολογίας” προκειμένου να αναπτύξει και να καθιερώσει ένα “online επιμορφωτικό πρόγραμμα για να αυξήσει τον αριθμό των εκπαιδευτικών, διαχειριστών και επαγγελματιών με πιστοποίηση υψηλών προσόντων”.