Μετά από τόσο καιρό…
… και αφού εδέησα να κάνω μία αναβάθμιση στην έκδοση του WordPress, είμαι και πάλι στον “αέρα”. Θα ξεκινήσω κάνοντας μία γενική αναδόμηση του blog τόσο στις κατηγορίες του όσο και στις προτεινόμενες συνδέσεις καθώς διαπιστώνω αρκετές από αυτές είτε να μην είναι ενεργές είτε να έχουν καιρό να επικαιροποιηθούν.
Σε αυτή μου την απανεργοποίηση συνέβαλλε και η συμμετοχή μου σε ένα σεμινάριο επιμόρφωης για Web 2.0 το οποίο με βοήθησε να θυμηθώ την άλλη πλευρά…
Τα blogs έχουν το πλεονέκτημα πως μπορείς να τα διαχειριστείς δυναμικά, ελεύθερα και να καταγράφεις τα ενδιαφέροντά σου. Την περίοδο αυτή κυρίως με ενδιαφέρει η διαδικτυακή μάθηση (το αγαπημένο μας moodle με βασανίζει λίγο αλλά η προσπάθεια έχει καρπούς), η εξελικτική (το πνεύμα του Δαρβίνου, οι πρώτες προσπάθειες του Λαμάρκ, η συζήτηση για τη διδασκαλία της εξελικτικής στην ελληνική εκπαίδευση), η δια βίου μάθηση (και οι διαρκείς ανάγκες που έχουμε και πρέπει να δημιουργούμε ως εκπαιδευτικοί προκειμένου να μορφωνόμαστε) και γενικότερα το πνεύμα συνεργατικότητας και εξωστρέφειας.
Αξιόλογοι εκπαιδευτικοί με όρεξη και κουράγιο υπάρχουν, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και αρκετή εσωστρέφεια. Το αντιφατικό είναι πως ζητάμε από τους μαθητές μας συνεργασία, συμμετοχή ενώ εμείς οι ίδιοι την αποφεύγουμε ή αδιαφορούμε για αυτή όταν βρισκόμαστε με συναδέλφους.
Είπαν