Ο David Lack και οι “σπίνοι του Δαρβίνου”

David Lack. © Godfrey Argent Studio; courtesy of the Royal Society, IM/GA/WS/4105 (Πηγή: National Center for Science Education)

Ο David Lambert Lack γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου του 1910, στο Λονδίνο. Το 1936 αποφοίτησε από το τμήμα Φυσικής Ιστορίας του Cambridge. Τη δεκαετία του 1930 δίδαξε σε πάρα πολλά σχολεία, ενώ το 1935 επισκέφθηκε τις ΗΠΑ όπου συνάντησε τον Ernst Mayr στο Αμερικάνικο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Το 1938, ο Lack μετά από αίτημα του Julian Huxley (εγγονό του Thomas Huxley γνωστό και ως το “Μπουλντόγκ του Δαρβίνου – Darwin’s Bulldog”, πήρε άδεια ένα χρόνο προκειμένου να πάει στα Νησιά Γκαλαπάγκος για να μελετήσει τα πουλιά καθόλη τη διάρκεια της αναπαραγωγικής τους περιόδου. Στα Γκαλαπάγκος ο Lack διαπίστωσε ιδίοις όμμασι τη δράση της φυσικής επιλογής μεταξύ των σπίνων των νησιών. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και αφιέρωσε τον επόμενο χρόνο γράφοντας μία πλήρη αναφορά για την εμπειρία του στα νησιά. Οι Mayr και Lack ήταν συγκάτοικοι.

Μεταξύ 1940 και 1945 ο Lack υπηρέτησε στο Βρετανικό στρατό, όπου βοήθησε στην ανάπτυξη του προγράμματος χρήσης των ραντάρ. Αργότερα χρησιμοποίησε αυτή την εμπειρία για να μελετήσει τα πρότυπα στη μετανάστευση των πουλιών. Το 1943 ο Lack δημοσιεύει το βιβλίο The Life of the Robin, ένα δημοφιλές βιβλίο που του έδωσε μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Δύο χρόνια μετά έγινε διευθυντής του  Edward Grey Institute of Field Ornithology στην Οξφόρδη, θέση που κατείχε μέχρι το 1973.

Το 1945, ο Lack διατύπωσε την άποψη πως οι διαφορές στο μέγεθος του ράμφους μεταξύ των σπίνων των Γκαλαπάγκος δεν ήταν προσαρμογές λόγω διαφορετικής διατροφής, αλλά προσαρμογές αναγνώρισης μεταξύ των ειδών. Όμως, δύο χρόνια μετά, κυρίως λόγω θεωρητικών προσεγγίσεων και όχι τόσο λόγω παρατηρήσεων στο πεδίο ή νέων μετρήσεων στο μήκος του ράμφους ή κάποιας καινούριας επίσκεψης στα Γκαλαπάγκος, ο Lack άλλαξε την άποψή του. Έτσι, το 1947, ο Lack δημοσίευσε το κλασικό πόνημα Darwin’s Finches (Lack 1947), στο οποίο κατέληγε πως τα ράμφη των σπίνων ήταν προσαρμογές για διαθέσιμους διατροφικούς οικολογικούς θώκους. Αν και ο Κάρολος Δαρβίνος είχε αναφερθεί στα πουλιά μίμους (mockingbirds), και όχι στους σπίνους, στο  On the Origin of Species, το βιβλίο του Lack είχε σαν αποτέλεσμα το όνομα του Δαρβίνου να ταυτιστεί με τους σπίνους των νησιών Γκαλαπάγκος.

Αργότερα, όταν τα σχολικά εγχειρίδια άρχισαν να αναφέρουν τους σπίνους ως ένδειξη της Δαρβινικής θεωρίας, τα πουλιά σπίνοι ταυτίστηκαν με τη θεωρία της εξέλιξης. Όταν ο εξελικτικός βιολόγος EO Wilson διάβασε το βιβλίο του Lack ανέφερε πως οι σπίνοι του Δαρβίνου “κραυγάζουν την αλήθεια της εξέλιξης”. Ακολουθώντας τα βήματα του Lack, αρκετοί ορνιθολόγοι όπως οι Peter Grant και Rosemary Grant συνέρρευσαν στα νησιά Γκαλαπάγκος. Το βιβλίο Darwin’s Finches του Lack, παραμένει ένα μεγαλειώδες βιβλίο στην ιστορία της εξελικτικής βιολογίας.

Το 1951, ο Lack έγινε εταίρος της Royal Society. Αργότερα έκδωσε διάφορα βιβλία (για παράδειγμα το Evolutionary Theory and Christian Belief το 1957 όταν εγκατέλειψε τον αγνωστικισμό και ασπάστηκε τον Αγγλικανισμό και το Population Studies of Birds το 1966) και έλαβε αρκετά σημαντικά βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Μεταλλίου Δαρβίνου (Darwin Medal) από τη Βασιλική Εταιρεία (Royal Society). Χωρίς να ενοχλείται από το γεγονός πως μία καλοκάγαθη θεότητα θα μπορούσε να ηγεμονεύει το φυσικό νόμο του αγώνα για την επιβίωση, ο Lack υποστήριξε πως οι άνθρωποι είναι αναρμόδιοι για να κρίνουν πότε η φύση είναι διαβολική ή να εναντιωθούν στο θεϊκό σχέδιο.

Ο Lack απεβίωσε στις 12 Μαρτίου του 1973, στην Οξφόρδη της Βρετανίας.

Τα παραπάνω κείμενο αποτελεί μετάφραση του άρθρου “People and Places: David Lack (1910–1973)” που δημοσιεύθηκε στην έκδοση September-October 2014 του “Reports of the National Center for Science Education” που εκδίδεται από το “National Center for Science Education”. Δείτε το πλήρες άρθρο.