Το Τραγούδι της Υπερθέρμανσης του Πλανήτη

Ο Daniel Crawford από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, υλοποίησε μία διαφορετική προσέγγιση για να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο σχετικά με την κλιματική αλλαγή: χρησιμοποίησε το βιολοντσέλο του για να επικοινωνήσει τα τελευταία επιστημονικά νέα σχετικά με το κλίμα, μέσω της μουσικής.

Οι θερμοκρασιακές μετρήσεις αποκαλύπτουν πως η μέση παγκόσμια θερμοκρασία έχει αυξηθεί περίπου κατά 0.8 °C από το 1880. Συνήθως, αυτή η θερμοκρασιακή μεταβολή απεικονίζεται οπτικά με γραφήματα ή χάρτες που δείχνουν ετήσιες θερμοκρασιακές αλλαγές. Ως εναλλακτική λύση, ο Crawford χρησιμοποίησε μια προσέγγιση που ονομάζεται υπερηχητική επεξεργασία δεδομένων για να μετατρέψει τα παγκόσμια αρχεία θερμοκρασίας σε μια σειρά από μουσικές νότες.

Για τη σύνθεσή του βασίστηκε σε δεδομένα θερμοκρασίας επιφάνειας από τη NASA. Τα δεδομένα θερμοκρασίας χαρτογραφήθηκαν σε εύρος τριών οκτάβων, με το ψυχρότερο έτος να καταγράφεται (-0,47 °C, το 1909) στη χαμηλότερη νότα στο τσέλο (ανοιχτή χορδή ντο – open C). Κάθε ανερχόμενο ημιτόνιο ισούται με περίπου 0,03 ° C της πλανητικής θέρμανσης. Στη σύνθεση του Crawford, κάθε νότα αντιπροσωπεύει ένα έτος, μεταξύ 1880 – 2012. Η οξύτητα του τόνου τη μέση θερμοκρασία του πλανήτη σε σχέση με τη βασική γραμμή του 1951-1980. Οι χαμηλές νότες αντιπροσωπεύουν σχετικά δροσερά χρόνια, ενώ οι υψηλές νότες σημαίνουν σχετικά ζεστά έτη.

Το αποτέλεσμα είναι μια στοιχειώδης μουσική ακολουθία, που παρουσιάζει τη θέρμανση του πλανήτη μας κάθε χρόνο από τα τέλη του 19ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια ενός κρύου χρόνου μεταξύ των τέλη του 1800 και των αρχών του 20ου αιώνα, το βιολοντσέλο ωθείται προς το κατώτερο όριο του παρουσιαζόμενου εύρους. Το μουσικό κομμάτι μετακινείται σε μεσαίες τονικότητες για να παρουσιάσει τη μέτρια υπερθέρμανση που συνέβη κατά τη δεκαετία του 1940. Καθώς η ακολουθία πλησιάζει το παρόν, το βιολοντσέλο φτάνει σε υψηλότερες και υψηλότερες νότες, αντανακλώντας τη σειρά των ζεστών ετών στη δεκαετία του 1990 και του 2000.

Απολαύστε τη σύνθεση.