Δες το αόρατο

Η δράση “Viewing the Invisible” στοχεύει στο να εντοπίσει κοινούς μεθοδολογικούς τόπους μεταξύ επιστημόνων και καλλιτεχνών. Έξι πορτρέτα επιστημόνων, οι οποίο συνομιλούν με τους ζωγράφους τους σχετικά με τις πρακτικές και τις προκαταλήψεις τους.

Αποτέλεσμα της ιδιότυπης συνεργασίας είναι μικρές ταινίες, όπου αποκαλύπτεται η σύμπραξη.

Αμφότεροι χρησιμοποιούν βασικές αρχές στους κλάδους τους, και αναπτύσσουν υψηλή δημιουργικότητα ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εργασίας τους. Μία κοινή πρόκληση είναι η προσπάθεια να απεικονίσουν δισδιάστατα, αντικείμενα που είναι τρισδιάστατα. Εργάζονται σε υψηλό επίπεδο ακρίβειας, ενώ με κάποιο τρόπο για το τελικό αποτέλεσμα της δουλειάς τους αναμιγνύουν πολλά και διαφορετικά χρώματα.

Στην παρακάτω εικόνα, φαίνεται αυτή η συνομιλία, τα δημιουργικά στάδια στην ανάπτυξη των δύο κλάδων. Πάνω αριστερά η δομή μίας πρωτεΐνης με τη λεζάντα “Each calculation we run, teaches us something more about the things we have got right and the things we have got wrong. Going back to implement each newfound set of knowledge brings us closer to the truth in iterative cycles of validation” και δίπλα της πορτραίτο σε αρχικό στάδιο όπου προστίθενται χρώματα με τη λεζάντα “Lay in the big areas of colour, one for the lights, the dark, the hair and the background. By keeping the colours simple we create a harmony that runs throughout the painting. Once we are happy find a darker value in your darks and a lighter value in your lights, pushing the value pattern and form a little more“. Στο κάτω μέρος της εικόνας, φαίνονται αυτά τα βήματα της συν-δράσης μέχρι την τελική μορφή και ολοκλήρωση.

Διαβάστε αναλυτικότερα για το πρότζεκτ, στο Witheridge A, Isaacson RL (2019) Viewing the Invisible: Exploring common methodology across disciplines. PLoS Biol 17(12): e3000577. https://doi.org/10.1371/journal.pbio.3000577